Populaties van bultruggen over de hele wereld kunnen in feite afzonderlijke ondersoorten zijn, onthult een nieuwe genetische studie.
Hoewel de deskundige zwemmers de langste migraties van welk zoogdier ook maken, houden de subpopulaties in de Noord-Pacifische, Noord-Atlantische en de zuidelijk halfrond oceanen vast aan afzonderlijke routes.
"Populaties van bultruggen zijn eigenlijk meer geïsoleerd van elkaar dan we dachten." Hun populaties lijken gescheiden door warme equatoriale wateren die ze zelden kruisen, "studeerde co-auteur Jennifer Jackson, een onderzoeker bij de British Antarctic Survey, zei in een verklaring.
Dit isolement kan verklaren waarom de noordelijke zwemmers de neiging hebben om donkerder te kleuren op hun onderbuik en staart dan hun zuidelijke tegenhangers. De resultaten suggereren dat de verschillende populaties onafhankelijk evolueren. [In foto's: bultruggen volgen]
Als gevolg hiervan zouden de populaties in de drie oceanen moeten worden geclassificeerd als afzonderlijke ondersoorten, vonden de onderzoekers.
Lange afstand zwemmers
Bultrugwalvissen (Megaptera novaeangliae) voeden zich meestal op hoge breedtegraden en gaan dan op weg naar de evenaar om te broeden - een reis die 3.000 mijl (5.000 kilometer) kan afleggen. De walvissen lijken ook in opvallend rechte lijnen te reizen, waarbij ze zelden meer dan 1 graad van koers afwijken, maar hoe ze precies deze geweldige navigatie bereiken blijft een mysterie.
Om te begrijpen hoe de verschillende bevolkingsgroepen met elkaar verbonden waren, gebruikten Jackson en collega's kleine pijltjes om DNA te verzamelen van meer dan 2600 walvissen in vijf verschillende oceaangebieden. Het team analyseerde vervolgens het mitochondriaal DNA van de walvis, dat in het ei wordt gedragen en door de moederlijn wordt gevoerd, evenals het DNA dat in de kern van de cel wordt gevonden, dat van beide ouders wordt geërfd.
Omdat mitochondriaal DNA sneller verandert, werd een momentopname gegeven van hoe de verschillende bultrugpopulaties de afgelopen miljoenen jaar migreerden en vermengden, terwijl het langzamer muterende nucleaire DNA trends op langere termijn voor de soort onthulde.
Geïsoleerde populaties
Uit de DNA-analyse bleek dat deze populaties zich lang behoorlijk hebben gehouden.
"Hoewel vrouwelijke walvissen op bepaalde momenten in de laatste paar duizend jaar van het ene halfrond naar het andere zijn overgestoken, blijven ze over het algemeen in hun oceaan van geboorte." Dit isolement betekent dat ze al lange tijd semi-onafhankelijk evolueren, "zei Jackson in een uitspraak.
De nieuwe bevindingen zouden kunnen betekenen dat sommige bultrugpopulaties kwetsbaarder zijn dan wetenschappers hadden gedacht. Wetenschappers kunnen er niet van uitgaan dat de slinkende populaties in de ene oceaan zullen worden aangevuld met emigranten uit verre oceanen.
De studie werd vandaag (20 mei) gepubliceerd in het tijdschrift Proceedings van de Royal Society B.
Volg Tia Ghose op tjilpen en Google+. Volgen WordsSideKick.com @wordssidekick, Facebook & Google+. Oorspronkelijk artikel op WordsSideKick.com.
👉 Photo-IdentificationResearchers document the marks on the right and left lobes of the tail, or flukes, and rate the percentage of dark vs. light skin pigmentation from 100 percent white to 100 percent black. For scientific purposes, each humpback whale sighted in the North Atlantic is assigned a catalog number.
👉 Fun Facts About Humpback Whales
👉 There are three separate populations of humpbacks, those living in the North Pacific Ocean, those in the Central North Pacific Ocean, those in the North Atlantic Ocean, and those roving the oceans of the Southern Hemisphere.
👉 There are presently three major populations of humpback whales in the world: one in the North Atlantic; another in the Southern Hemisphere, ranging seasonally from the Antarctic Seas to the South Pacific Ocean; and the third in the North Pacific (Orr and Helm).
👉 Tail fluke pigmentation patterns, in combination with varying shapes and sizes of whales' flukes and/or prominent scars, are unique to each animal. They are distinctive enough to be used as “fingerprints” to identify individuals.
👉 Photo-Identification is a research method scientists use to document humpback whale observations that can be utilized to study individual whales and population size and distribution. Whale researchers take photographs of flukes and dorsal fins to identify individual humpback whales.
Populaties van bultruggen in verschillende oceanen kruisen bijna nooit paden, wat betekent dat ze zich hebben ontwikkeld tot verschillende ondersoorten.