Zeeotters staan misschien vooraan in de strijd tegen het broeikaseffect, zo blijkt uit een nieuw onderzoek dat aantoont dat de met pels bedekte zwemmers de zee-egelpopulaties onder controle houden, waardoor de koolzaadzuigende kelpbossen gedijen.
Onderzoekers van de Universiteit van Californië in Santa Cruz keken naar 40 jaar gegevens over otters en kelpbloei van Vancouver Island naar de westelijke rand van de Aleutian-eilanden in Alaska. Ze zeiden dat ze vonden dat zeeotters een positief indirect effect hebben op de biomassa van kelp door te jagen op zee-egels.
Zee-egels grazen gulzig op kelp wanneer otters er niet zijn, maar in de aanwezigheid van de roofdieren verstoppen egels zich in spleten en eten alleen de planterschrootjes. Meer otters betekent meer kelp en omdat de plant vooral goed is in het vangen van koolstof door fotosynthese, kan dit ook minder CO2 in de atmosfeer betekenen. (Tijdens fotosynthese absorberen planten zoals kelp koolstofdioxide, dat ze samen met water en energie uit de zon gebruiken om het om te zetten in organisch materiaal.
De studie, gepubliceerd op vrijdag (7 september) in Frontiers in Ecology and the Environment, wees uit dat kelpwouden 12 keer meer kooldioxide kunnen absorberen met otters dan wanneer de plant onderhevig was aan zee-egels.
De auteurs erkennen dat otters waarschijnlijk niet het antwoord zijn op stijgende CO2-niveaus, een belangrijke factor die bijdraagt aan het broeikaseffect, maar de onderzoekers zeggen dat hun onderzoek illustreert welke invloed dieren kunnen hebben op de atmosfeer.
"Op dit moment negeren alle klimaatveranderingsmodellen en voorgestelde methoden voor het sequestreren van koolstof dieren, maar dieren over de hele wereld, die op verschillende manieren werken om de koolstofcyclus te beïnvloeden, kunnen feitelijk een grote impact hebben," UC Cruz, professor Chris Wilmers, een co-auteur van de studie, zei in een verklaring. "Als ecologen een betere grip krijgen op wat deze effecten zijn, zijn er misschien kansen voor win-winscenario's, waarbij diersoorten worden beschermd of verbeterd en koolstof wordt afgezonderd."
Het onderzoek werd gefinancierd door de National Science Foundation en de National Oceanic and Atmospheric Administration.
Volg WordsSideKick.com op Twitter @wordssidekick. We zijn ook bezig Facebook & Google+.
👉 In the face of climate change, sea otters can be a powerful ally. In places where they're thriving, they can maintain and restore kelp forests and coastal wetlands, strengthening our natural defenses against the worst impacts of a changing climate.Сохраненная копия
👉 Historically, sea otters numbered in the hundreds of thousands in the North Pacific Ocean, but due to the fur trade, their numbers plummeted in the early 1900s. The threat to the southern sea otter posed by oil spills prompted its listing as a threatened species in 1977.
👉 It's unclear if and how changing temperatures will impact sea otters, directly. However, sea otters could still be indirectly affected via impacts to their prey. If prey species in sea otter habitat decline due to changing temperatures, this would reduce available food for otters.
👉 In addition to thick fur and eating a calorie-rich diet, sea otters leak metabolic heat from their muscles to keep warm in their frigid ocean habitat. A sea otter can survive in frigid ocean water without the benefit of the thick layer of blubber that keeps other marine mammals warm.
👉 The secret life of ottersBehind its cute face and fluffy fur, the sea otter is an aquatic environmentalist. By munching on urchins, it helps kelp forests flourish, and by crunching on crabs, it promotes eelgrass in estuaries. But this marine mammal is endangered — and needs our help.
👉 By preying on kelp-grazing sea urchins, otters allow underwater kelp forests to do more of what forests do everywhere: suck up heat-trapping carbon dioxide via photosynthesis. This photo shows an aquarium-raised sea otter named Milo doing his part to tackle climate change.
Een nieuwe studie toont aan dat de met pels bedekte zwemmers de zee-egelpopulaties onder controle houden, wat op zijn beurt het mogelijk maakt dat co2-zuigende kelpwouden gedijen.