Methicilline-resistente Staphylococcus aureus, of MRSA, is een stam van stafylokok bacteriën die resistent is tegen de antibiotica die gewoonlijk worden gebruikt om dergelijke infecties te behandelen.
In de jaren 1940, zo'n 60 jaar na de ontdekking van de bacterie S. aureus, begonnen de artsen stafylokokbesmettingen met penicilline te behandelen. Maar het overmatig gebruik en misbruik van het medicijn hielp de microben te evolueren met resistentie tegen penicilline in de jaren vijftig.
Artsen gebruikten toen methicilline om het groeiende probleem van penicilline-resistente stafylokokbesmettingen tegen te gaan, en het nieuwe medicijn werd al snel de algemene behandeling voor S. aureus, volgens het National Institute of Allergy and Infectious Diseases.
In 1961 ontdekten Britse wetenschappers MRSA; het eerste geval van deze "superbug" in de Verenigde Staten vond plaats in 1968. In de loop van de tijd ontwikkelden stammen van MRSA resistenties tegen andere penicilline-gerelateerde antibiotica.
In feite is MRSA nu resistent tegen een hele klasse van penicilline-achtige antibiotica, bèta-lactams genaamd, waaronder amoxicilline, oxacilline, dicloxacilline en vele andere.
Vroeger dachten experts dat MRSA alleen mensen in de gezondheidszorg beïnvloedde, met name patiënten met een verzwakt immuunsysteem of mensen die kortgeleden een operatie hadden ondergaan. Maar in de jaren negentig ontstond buiten het ziekenhuis een andere stam van MRSA. Deze "community-associated MRSA" treft voornamelijk mensen die vaak in nauw fysiek contact met anderen verkeren, zoals atleten, gevangenen, soldaten en werknemers in de kinderopvang.
Tegenwoordig is het vrij normaal - en normaal - om stafylokok bacteriën op je huid of in je neus te hebben. Inderdaad, ongeveer een derde van de wereldbevolking heeft S. aureus bacteriën op hun lichaam, en ongeveer 2 procent van de mensen draagt MRSA, volgens de Centers for Disease Control and Prevention.
Gewoonlijk veroorzaakt de stafylokok op de huid van een persoon geen infectie- of ziektesymptomen, maar kunnen problemen ontstaan als de bacteriën in het lichaam komen. Stafylokokbesmettingen beginnen als een kleine, rode bult die lijkt op een spinnenbeet: deze infecties kunnen snel evolueren en veranderen in gezwollen, pijnlijke abcessen, die artsen chirurgisch moeten afvoeren.
Als de bacteriën dieper graven, kunnen ze infecties veroorzaken in het hele lichaam, inclusief in de bloedbaan, het hart, botten, gewrichten, longen en chirurgische wonden, wat kan resulteren in pijn op de borst, koorts en zelfs de dood.
Als laatste redmiddel kunnen levensbedreigende MRSA-infecties nog steeds worden behandeld met het antibioticum vancomycine. Op een bepaald moment kunnen echter nieuwe behandelingen nodig zijn, zoals enkele gevallen van vancomycine-resistent S. aureuszijn al gemeld.
Volgen Joseph Castro op tjilpen. Volg ons @wordssidekick, Facebook & Google+.
👉 MRSA-dragerschap is meestal van tijdelijke aard, met andere woorden: men raakt de bacterie ook weer vanzelf kwijt. Sommigen krijgen echter infecties als steenpuisten of krentenbaard. In zeldzame gevallen ontstaat bloedvergiftiging, longontsteking of botinfectie.Em cache
👉 Meticilline-resistente Staphylococcus aureus (MRSA) staat bekend als de 'ziekenhuisbacterie' omdat hij, vooral in ziekenhuizen, epidemieën veroorzaakt. De bacterie is ongevoelig (resistent) voor behandeling met meticilline en veel andere antibiotica.Em cache
👉 Om na te gaan of u de MRSA bij u draagt, maken we met een wattenstokje kweekuitstrijken van uw keel, neus en rectum (gebied voor de anus). Heeft u wonden of andere huidafwijkingen (zoals psoriasis of eczeem)? Dan maken we daar ook uitstrijken van. Het afnemen van deze kweekuitstrijken is pijnloos.
👉 Maar sommige stammen van staphylococcus kunnen wél gevaarlijk en zelfs dodelijk worden – denk maar aan MRSA. Die infecties kunnen leiden tot longontsteking en sepsis, en eisen elk jaar tienduizenden mensenlevens.
👉 Als u drager bent van zo'n bacterie merkt u dat meestal niet. U heeft meestal geen klachten en deze bacterie kan na maanden vanzelf verdwijnen. Soms is een behandeling wél nodig, bijvoorbeeld als u drager bent van de ziekenhuisbacterie (MRSA) én in de zorg werkt.
👉 Antibioticazalf (Mupirocine) in de neus om de MRSA-bacteriën uit uw neus te verwijderen. Soms krijgt u ook antibiotica voorgeschreven in de vorm van pillen. Dit is een kuur tussen de 7 en 14 dagen met twee soorten antibiotica. De internist-infectioloog zal beoordelen of dat in uw situatie nodig is.
Methicilline-resistente staphylococcus aureus, of mrsa, is een stam van stafylokok bacteriën die resistent is tegen de antibiotica die gewoonlijk worden gebruikt om dergelijke infecties te behandelen. In 1961 ontdekten britse wetenschappers mrsa; het werd voor het eerst gezien in de vs in 1968,