Tweeëndertig duizend jaar geleden zou de aarde onherkenbaar zijn geweest. De planeet was in de greep van een ijstijd, nu uitgestorven beesten zwierven vrijuit en Neanderthalers hebben misschien geleefd naast moderne mensen.
Science fiction schrijver Kim Stanley Robinson verbeeldt deze lang vervlogen wereld in zijn nieuwste boek, "Shaman", gepast op 3 september van Orbit Books. Het boek volgt het leven van een leerling-sjamaan genaamd Loon en een groep moderne mensen die de Chauvet-grot in Zuid-Frankrijk schilderde.
WordsSideKick.com heeft onlangs Robinson gepakt over zijn inspiratie, het uitgebreide onderzoek dat hij deed voor de roman en de unieke woordenschat die hij tijdens het schrijven ontwikkelde. [Foto's: Europa's oudste rockart]
WordsSideKick.com: Wat voor soort onderzoek deed u toen u "Shaman?"
Kim Stanley Robinson: Meestal [lees ik] de relevante materialen. Er was ook die Werner Herzog-film, "Cave of Forgotten Dreams." Ik kreeg de dvd van toen deze beschikbaar kwam, want het is die grot waar ik over schrijf. Ik heb een archeoloogvriend die aan de overkant van de straat woont en die het manuscript en de vrienden leest aan [de universiteit van Californië], Davis verbond mij met een antropoloog die werkt met niet-bekeerde culturen in de hooglanden van Nieuw-Guinea. Ook mijn eigen ervaringen met sneeuwkamperen gaven mij [] de directe ervaring om alleen met kampeerspullen in de sneeuw te zijn. Dat was een grote hulp. Het komt vooral neer op het lezen van de relevante wetenschappelijke literatuur en ook andere prehistorische romans die vóór de mijne bestonden.
LS: Wat voor prehistorische romans heb je gelezen? Was de boekenreeks 'Earth's Children' van Jean M. Auel een van hen?
K.S.R.: Ik keek slechts een paar pagina's en besloot: "Nee, dat is niet echt waar ik voor sta." Er is een goede roman van Elizabeth Marshall Thomas, genaamd 'Reindeer Moon', en ze groeide op met wat ze de struikbewoners in Zuid-Afrika noemden als een meisje, dus ze kende echt de cultuur van de ongelovigen. William Golding's beroemde "The Inheritors" over de Neanderthalers, dat is een goeie... Het was leuk omdat de romans die ik het meest bewonder, niet echt mijn mensen of mijn periode waren, maar ze gaven me ideeën.
LS: Heeft dit boek een plaats in je sciencefictionwerk?
K.S.R.: Het was altijd al onderdeel van het project - dit science fictionele project van wat de mensheid is. Wat zijn we? Wat kunnen we verwachten te worden? Hoe gebruiken we technologie? Is er een utopische toekomst mogelijk voor ons? In al deze vragen wordt het echt belangrijk [te begrijpen] hoe we evolueerden naar wat we nu zijn en wat we waren toen we het leven leefden dat ons groeide als mensen in evolutionaire zin.
LS: Wat heb je geïnteresseerd in dit deel van de menselijke geschiedenis?
K.S.R.: Ik ben al heel lang geïnteresseerd en een van de triggers was de ontdekking van de ijsman [Ötzi] in de gletsjer tussen Italië en Oostenrijk in '91. Hij was bevroren met al zijn spullen. Toen ik de foto's en beschrijvingen van zijn uitrusting zag, besefte ik dat het bijna hetzelfde was als mijn rugzaktoestel, maar in plaats van nylon en aluminium, het was gemaakt van stof en stro en hout en leer. De meeste van de geweldige... paleolitische technologie is allemaal weggerot en verdwenen op ons, omdat duizenden jaren lang genoeg is om organisch materiaal te laten verdwijnen. Ik raakte op dat moment geïnteresseerd en dat in combinatie met de sociobologie en de verschillende science fictionele interesses die ik had. [[Mummy Melodrama: Top 9 geheimen over Ötzi the Iceman]
LS: Waarom koos je Chauvet Cave en de mensen die het geschilderd hebben als achtergrond voor je verhaal?
K.S.R.: De Chauvet-grot - die ontdekking was, zoals 1995, en koffietafelboeken verscheen rond 1999. De Herzog-film was in 2011 of 2010 en toen ik besloot om de mensen die die grot schilderden te doen, verduidelijkte het een heleboel dingen. Het betekende dat het Zuid-Frankrijk was, het betekende dat het 32.000 jaar geleden was, het betekende dat het volledig op IJstijd was en dat de Neanderthalers nog leefden, sommigen tenminste. Het gaf me mijn focus.
Ik raakte ervan overtuigd dat ze waarschijnlijk zo comfortabel mogelijk leefden, gezien hun kennis van de geneeskunde en het universum. Het werd echt interessant om na te denken over hoe ze geen schrijven hadden, dat dit een cruciale technologie is die daadwerkelijk het bewustzijn verandert. Zonder dit verschilden ze van ons in termen van hoe ze hun informatie van de ene generatie naar de volgende stuurden. Het zou erg belangrijk worden om een leermeester te leren. Het zou erg belangrijk zijn om dingen te onthouden, om een echt pratende cultuur te hebben, zodat hun taal Shakespeare zou zijn - een zeer verfijnde praatcultuur, omdat ze geen schrift hadden.
LS: Hoe heb je het unieke vocabulaire ontwikkeld dat je in het boek gebruikte?
K.S.R.: Toen ik eenmaal besefte dat de verteller moest praten en niet schrijven, maakte dat een enorm verschil. Toen moest ik aan woorden denken. Ik moest aan elk woord denken... Ik besefte dat als een normale schrijver, een van mijn meest voorkomende zinnen om een zin te beginnen 'in feite' zou zijn. Het woord feit begon er verkeerd uit te zien. Ze hadden geen feiten. Dat is een modern concept... Ik kon niet allerlei woorden gebruiken. Ik probeerde elk woord te onderzoeken... Ik ontwikkelde een ander vocabulaire voor alle woorden voor seksuele delen.Dat kwam omdat de woorden in het Engels allemaal zwaar wegen door joods-christelijke of moderne preutselen of zorgen. Ze hadden allemaal bagage. Ik ging terug naar Baskisch en Proto-Indo-Europees en ik gebruikte echte woorden. Ik heb zojuist echte woorden uit hun tijd gebruikt. Wat we vinden is dat Baskisch verbazingwekkend oud is, Proto-Indo-Europees is verbazingwekkend oud... Er zijn ongeveer 100 woorden die taalkundigen nu hebben vastgesteld, zijn waarschijnlijk zo oud als 15.000 jaar oud dat nooit veranderd is als "mama" en " aye." Ik kreeg een behoorlijke hoeveelheid ongeloof en een klein beetje bezwaar tegen het feit dat mijn personages "mama mia" zeiden, maar het blijkt dat beide woorden buitengewoon oud zijn... Er waren veel taalspellen die ik moest spelen.
LS: Was de ontwikkeling van dit soort vocabulaire een uniek probleem in deze roman?
K.S.R.: Ik ben altijd echt geïnteresseerd in het vocabulaire dat de roman mij biedt. Het onderwerp van mijn science fiction-boeken geeft me vaak de behoefte aan een wetenschappelijk vocabulaire of een filosofisch vocabulaire. Ik vind het leuk om deze woorden in mijn romans te laten verschijnen en de romans deze te laten definiëren, zodat mensen niet worden weggegooid, maar hun woordenschat juist wordt uitgebreid, omdat het boek het zelf uitlegt. Je kunt deze woorden opzoeken. Ik denk niet dat ik ooit een woord verzonnen heb. Ik weet dat dat soms gebeurt in science fiction, maar ik doe het niet. [Bekijk foto's van fantastische grotten over de hele wereld]
LS: speculeerde u überhaupt of werd al uw informatie getrokken uit archeologische en antropologische bronnen?
K.S.R.: Ik heb nagedacht over wat [de personages] zou hebben dat gewoon niet zou overleven, [dingen die] archeologen gewoon niet kunnen praten, maar ik denk dat het zou zijn gebeurd. Een daarvan was in wezen het proto-vuurwerk. Als je elke nacht naar een vuur kijkt - en dat waren ze - dan zou er soms een blauwe vlam of een groene vlam of een paarse vlam zijn die zou barsten dat ze zouden opzoeken wat die kleurvlam maakte. Ze zouden de betrokken mineralen of het verrotte hout vinden, en ze zouden het verzamelen omdat het zou lijken op hun tv. Het zou een manier zijn om jezelf te vermaken op de festivals. De hele festivalscène, ik ben er vrij zeker van dat ze zulke dingen hebben gehad, maar er is geen archeologisch bewijs.
LS: Heb je de Chauvet-grot bezocht?
K.S.R.: Nee, ik ben nog nooit in een geschilderde grot geweest en ik kijk er echt naar uit wanneer het gebeurt. Het zal een soort emotionele ervaring voor me zijn. Ik ging een tijdje geleden, 10 of 15 jaar geleden, naar een aantal grotten in Californië en ook naar een grote in New Mexico. Voor dit boek ging ik naar enkele van de kleine marmeren grotten in de Sierras om te zien hoe de grotten waren. In bijna alle grotrondleidingen die je neemt, doen ze de lichten uit en ze hebben het superzwart. Toen dat gebeurde, dacht ik, god, dat moet ik gebruiken. Het is nogal verrassend hoe zwart het is.
Oorspronkelijk gepubliceerd op WordsSideKick.com.
WordsSideKick.com heeft onlangs robinson gepakt over zijn inspiratie voor 'shaman', zijn nieuwe boek dat is uitgebracht voor release op 3 september 2013.