De chemicaliën in de hersenen die verband houden met het plezier dat mensen krijgen van zaken als seks en drugs, spelen ook een rol bij het genieten van muziek, zo blijkt uit een nieuwe, kleine studie van Canada.
Toen mensen in de studie een medicijn gebruikten om de chemische stoffen in de hersenen te blokkeren die het zogenaamde pleziercentrum activeren, reageerden ze niet meer op muziek, volgens de studie die vandaag (8 februari) in het wetenschappelijke tijdschrift Scientific Reports werd gepubliceerd.
Plezier of beloning wordt ervaren in twee fasen in de hersenen, volgens de studie. De eerste fase is de anticiperende, of "wils" fase, die wordt aangestuurd door de neurotransmitter dopamine. De tweede fase is de consumeerbare of "sympathieke" fase en wordt aangedreven door opioïden in de hersenen, schreven de onderzoekers. [10 verrassende feiten over de hersenen]
"Dit is de eerste demonstratie dat de opioïden van het brein direct betrokken zijn bij muzikaal genot", zei senior studie auteur Daniel Levitin, professor in de psychologie aan McGill University in Canada, in een verklaring.
Eerdere studies hebben aangetoond dat opioïden volgens de studie een rol spelen bij het plezier dat mensen hebben van ervaringen zoals seks, voedsel en drugs.
Om te bepalen of opioïden ook een rol speelden in hoe mensen plezier ervaren van muziek, gaven de onderzoekers deelnemers een medicijn genaamd naltrexon dat de effecten van opioïden in de hersenen blokkeert (de tweede fase van genot).
In de studie werden 15 deelnemers gevraagd om twee nummers te selecteren die ze als zeer plezierig beschouwden. Naast de aangename muziek, selecteerden de onderzoekers ook "emotioneel neutrale" muziek, die geen reactie zou oproepen. Alvorens te luisteren kregen de deelnemers ofwel naltrexon ofwel een placebo en de onderzoekers maten de reacties van de deelnemers terwijl ze naar de muziek luisterden. Een week later keerden de deelnemers terug om het experiment te herhalen, maar dit keer kregen ze de tegenovergestelde behandeling (bijvoorbeeld de placebo als ze voor het eerst naltrexon kregen), volgens de studie.
De reacties van de deelnemers op de muziek werden op verschillende manieren gemeten. Zo werd de activiteit van de gezichtspier gemeten om te zien of de deelnemers glimlachten of fronsen tijdens het luisteren naar de muziek. Fysiologische factoren zoals hartslag en ademhaling werden ook gemeten, en de deelnemers namen enquêtes om hun emotionele reacties te evalueren. Tijdens het luisteren naar de muziek konden de deelnemers het nummer subjectief beoordelen tussen 0 (geen plezier) en 10 (veel plezier).
De onderzoekers ontdekten dat wanneer de deelnemers naltrexon kregen, hun emotionele reacties - zoals gezichtsbewegingen (zowel fronsen als glimlachen) - afnamen bij het luisteren naar alle muziek. De subjectieve reacties van de luisteraars op de muziek veranderden echter alleen wanneer ze naar hun gekozen nummers luisterden, en niet de neutrale muziek, zo ontdekten de onderzoekers. Deze bevinding was niet verrassend, aangezien de neutrale muziek niet bedoeld was om veel plezier (of ongenoegen) op te wekken in de eerste plaats, schreven de onderzoekers. [4 ongewone manieren waarop muziek de hersens kan afstemmen]
"De bevindingen zelf waren wat we hadden verondersteld," zei Levitin. "Maar de anekdotes - de indrukken die onze deelnemers na het experiment met ons deelden - waren fascinerend." Bijvoorbeeld, een deelnemer, na inname van naltrexon, vertelde een onderzoeker: "Ik weet dat dit mijn favoriete liedje is, maar het voelt niet alsof het dat gewoonlijk doet," zei Levitin. Een andere deelnemer beschreef een nummer als mooi klinkend, "maar het doet niets voor mij", zei hij.
De onderzoekers merkten op dat, omdat de studie klein was, er meer onderzoek nodig is voordat de resultaten kunnen worden toegepast op een algemene populatie.
Bovendien blokkeerden de onderzoekers in het experiment slechts een deel van het beloningssysteem in de hersenen, zeiden ze. Toekomstige studies moeten kijken naar hoe het opioïde systeem interageert met dopamine in de hersenen tijdens het luisteren naar muziek, schreven ze.
Oorspronkelijk gepubliceerd op WordsSideKick.com.
👉 Onze favoriete melodieën geven dopamine vrij, bekend als het feel-good hormoon, dat het plezier- en beloningssysteem van onze hersenen activeert .
👉 Muziek ontspant en prikkelt de hersenenOok als u luistert naar muziek heeft dat al een positieve invloed op de hersenen. Het maakt tot op hoge leeftijd herinneringen los, ook bij mensen met dementie. Ook zorgt het voor ontspanning, verlaging van de bloeddruk en vermindering van stress.Cached
👉 Muziek en stemmingLuisteren naar (of maken van) muziek verhoogt de bloedtoevoer naar hersengebieden die emoties genereren en controleren .
👉 Uit verschillende onderzoeken blijkt dat muziek zowel acute pijn als chronische pijnklachten vermindert. Rustige muziek maakt endorfine, oxytocine en dopamine vrij in de hersenen. Dit zijn hormonen en neurotransmitters die zorgen voor pijnverlichting en een betere stemming. Je kan muziek ook medisch inzetten.
👉 The subjective experience of music across cultures can be mapped within at least 13 overarching feelings: amusement, joy, eroticism, beauty, relaxation, sadness, dreaminess, triumph, anxiety, scariness, annoyance, defiance, and feeling pumped up.
👉 As with other activities that humans find enjoyable, such as exercise, listening to music stimulates the brain to release dopamine. Dopamine, or 'the feel-good hormone,' is a key component of the human pleasure system and is released by your brain whenever you listen to music that moves you.
Het plezier dat mensen krijgen van het luisteren naar muziek kan te wijten zijn aan endogene opioïden in de hersenen, volgens een nieuwe studie gepubliceerd in het tijdschrift scientific reports.